Het stadsgedicht De Beiaardier
Graag presenteren wij je het derde stadsgedicht van Tineke Jippes, waarin de beiaardier centraal staat.
Stadsgedicht De Beiaardier
over de Breestraat loopt ze
stil
met doelbewuste stappen
tussen het onrustig winkelend publiek
eenmaal in de koepelkerk
denkt ze nooit aan treden tellen
ze klimt
de afstand tussen samen wordt van elastiek
zachtjes sluit ze de deur van haar kale kamer
nestelt zich op de harde bank
dan, een eerste liefdevolle vuist op een stok
de eerste hamer, de eerste klank
twee vuisten dansen over de toverstokken
en haar voeten dansen mee
de klokken komen blij in beweging
beginnen hun verhalen te luiden
het geluid dwarrelt als vrolijke slingers van klanken naar beneden.
de mensen pakken de slingers op
er ontstaat
een onzichtbaar net van heugenis
wat vastgeroest was ontdooit
wat ongezegd was wordt ontlokt
wat verstopt zat wordt aangeraakt
de beiaardier gaat naar huis
zij heeft geen sterrenstatus,
maar ze ziet de sterretjes
in de ogen van het winkelend publiek.
de mensen
onbewust van wat hen zo bewoog
glimlachen naar die vrouw die daar alleen loopt
ze kennen elkaar niet,
maar nu toch een beetje
Tineke Jippes
Gratis ansichtkaart met stadsgedicht en illustratie
De ansichtkaart is nu (zo lang de beperkte voorraad strekt) verkrijgbaar in de Bibliotheek aan het Kerkplein (bij de informatiebalie en de afdeling poëzie) en bij café Camille.