Over Isa

Mijn naam is Isa, en ik ben 20! Ik hou van online shoppen (de portemonnee wat minder), muziek (Van Taylor, Lana, tot country tot rock), en ik hou van lezen. Verrassing he? Ik lees daadwerkelijk elke genre. Van Young Adult, tot New Adult, tot volwassen. Ik kan uren door blijven praten over mijn favorieten boeken. Aangezien mijn niet-lezende vrienden er waarschijnlijk een beetje moe van worden (niet dat dat me boeit, ik praat gewoon door), leek het me leuk om hier te vertellen over boeken, en misschien zelfs je te overtuigen of inspireren het ook te lezen.

Nu over naar boek 5, Weersta me! Allereerst wil ik wat content warnings geven, aangezien deze boeken vrij heftige dingen bevatten / beschrijven, net zoals de voorafgaande boeken in de serie.

Waarschuwingen

• dood

• marteling, fysiek en emotioneel

• kidnapping
  

Weersta Me is boek 5 in deze reeks, en tevens ook het boek met een paar van de grootste plot twists die er nog aan gaan komen. Aangezien dit boek vrijwel een grote spoiler is, is een review schrijven over dit boek zonder spoilers nagenoeg onmogelijk. Het zit zo boordevol met nieuwe world-building, inhoudelijk karakter uitbreiding, en zoals ik al zei, mega plot twists.

Vanaf dit boek is Kenji ook officieel een hoofdkarakter en geen side karakter meer, met veel voorkomende hoofdstukken in zijn oogpunt. Dit zal de rest van de serie zo blijven dus als Kenji een van
je favoriete karakters is geworden, goed nieuws dus!

In dit boek word onder andere duidelijk wie Nouria is, en komen we op andere plekken dan Sector 45 of ongereguleerd gebied. De karakters komen op plekken, continenten zelfs, waar ze nooit dachten te komen of uberhaupt wisten dat het bestond.

Karakters blijken niet wie ze zelf dachten te zijn. Er worden verbindingen gelegd en boekjes worden open gedaan over het belangerijke verleden. Namen veranderen. We leren de karakters kennen op een manier als nooit te voren. 

Dreiging?

Mensen waar je dacht af te zijn, zijn die daadwerkelijk geen dreiging meer?

Niet alles is wat het lijkt

Het boek zit vol met nieuwe informatie en alles wat je dacht te weten, valt voor een groot deel uit een.

Maar ondanks alles, zit de liefde nog steeds in de lucht, en worden banden alleen nog maar sterker dan ze al waren en verloren connecties worden gehervormd.

Mijn mening

Hier zullen een aantal spoilers staan dus mocht je echt geen spoilers willen.. dan weet je het. Maar ik zal proberen het tot een minimum te houden. Even serieus, what the f**k? Anderson die gewoon nog leeft,  de ware achtergrond van Juliette- of moet ik maar Ella zeggen? De gedeelde geschiedenis tussen Aaron en.. Ella dan maar?

Ik had zelf al een aantal spoilers gezien van dit boek voordat ik hem had gelezen waaronder dat Anderson nog leefde en het gedoe met de namen en de geschiedenis, maar ondanks dat ik een hoop al wist, was dit boek ZO goed. De gestoorde ouders van Ella en de openbaringen van Nazeera die nog zo veel meer kracht en emotie aan het verhaal en andere nieuwe karakters bieden. En de vriendschappen en liefdes die zegevieren, de groei die een aantal karakters door maken, de herrinneringen tussen Aaron en Ella en natuurlijk het feit dat dit letterlijk het enige boek in de serie is die vrolijk eindigt. Of nouja, bitter zoet..

Dit is voorlopig een van de laatste geluks momentjes voor de karakters voor een tijdje. Wat ik nog het beste vond aan dit boek was dat het totaal niet geforceerd leek. Dit had ik al kort genoemd in de review van Heel Me maar daar was nog maar een fractie van het aantal plot twists aan het licht gekomen. De  tweede trilogie kwam na het enorme succes van de originele geplande trilogie.

Zoals vaak voorkomend, als een serie, film of boek een ongepland vervolg krijgt, lijkt het verhaal soms af te zwakken, oude plotlines kloppen niet meer, en het voelt zoals ik al zei geforceerd. Maar ondanks de bizarre wendingen heeft deze auteur voor een uitleg gezorgd voor alle eerdere plotlines en banden
tussen de karakters die ook daadwerkelijk in het verhaal passen, en dat en het niet lijkt alsof het er als het ware is aan geplakt. Het is alsof het bijna voor opgezet was en het valt allemaal zo extreem perfect in elkaar. De diepgang en spanning; passie bijna, die er al vanaf het begin tussen Aaron en 'Juliette' zat is een goed voorbeeld van wat een perfect passende achtergrond krijgt. Je zou denken dat dingen als geheugen wissen niet zou passen in een verhaal als dit maar toch past het.

De tweede trilogie is een van de zeldzame gevallen waar een toevoeging ook echt als toevoeging voelt voor de karakters, het verhaal EN de lezer, en niet als een poging om iets succesvols uit te melken wat we zien bij een aantal andere grote boek-gebaseerde franchises. Wie weet, misschien had de auteur al deze ideeën al voor het geval dat; maar hoe dan ook ben ik eeuwig dankbaar dat de serie lekker door is gelopen! Maar goed, alle wendingen en bizarre dingen zijn nog maar net begonnen; het verhaal is verre van over. Nu dat we een beter idee hebben van de kinderen van de bevelhebbers en hun rol, Nouria is geïntroduceerd en de groep sterker dan ooit lijkt, begint de grootste uitdaging pas.

Meer reviews

Het volgende boek in de reeks is Onthul Me, en daar volgt volgende maand een review van dus stay tuned!!